Przed Wami, Drodzy Czytelnicy, fascynująca książka o niezwykłych snach, duchach, widmach, upiorach i zjawach, o zjawiskach nadprzyrodzonych i mistycznej stronie świata – nowość z poznańskiego Wydawnictwa Zysk i S-ka (www.zysk.com.pl). Duchy wszelkiego rodzaju, tajemnicze sny przepowiadające przyszłość, upiory, sobowtóry i nawiedzone domy wypełniają po brzegi książkę wiktoriańskiej spirytualistki i okultystki, orędowniczki praw edukacyjnych kobiet Catherine Crowe (1803-1876), pełną mrożących krew w żyłach historii.
Wydana w 1848 roku „Nocna strona natury” stała się najsłynniejszą książką tej owładniętej mistyką brytyjskiej autorki. Łączy ona w sobie kunszt literacki z niemal naukową dokładnością w opisach wielu niezwykłych przypadków. To prawdziwa gratka dla miłośników literatury grozy i ważna lektura dla każdego, kto interesuje się zjawiskami paranormalnymi.
Catherine Crowe była autorką powieści, opowiadań, dramatów i książek dla dzieci. Urodziła się w Borough Green w hrabstwie Kent w Anglii. Dzieciństwo spędziła w hrabstwie Kent, później mieszkała w Edynburgu, gdzie poznała takich pisarzy, jak Thomas de Quincey, Harriet Martineau i William Makepeace Thackeray. Po 1852 roku mieszkała głównie w Londynie i za granicą. W 1854 roku w Edynburgu, jak podają badacze z Uniwersytetu w Kent, doznała szeroko nagłośnionego załamania psychicznego (udokumentowanego między innymi przez Charlesa Dickensa), co zaowocowało krótkim okresem hospitalizacji w Hanwell Asylum. Po chorobie pisała już bardzo mało. W1871 roku przeniosła się do Folkestone, gdzie zmarła w następnym roku.
Napisała wiele utworów o tematyce społecznej i obyczajowej. Spektakl „Susan Hopley”, będący adaptacją jej powieści „Przygody Susan Hopley” z 1841 roku, wystawiony w Royal Victoria Theatre, odniósł długotrwały sukces – do 1849 roku wystawiono go aż 343 razy. W późniejszych latach swojej twórczości, pod wpływem autorów niemieckich (Catherine Crowe była też tłumaczką prozy niemieckiej) pisarka zwróciła się w stronę mistyki, mesmeryzmu, frenologii, parapsychologii. Najpopularniejszą książką Crowe stała się wydana w dwóch tomach w 1848 roku „Nocna strona natury”, którą przetłumaczono również na francuski, niemiecki i kilka innych języków i która podobno miała duży wpływ na twórczość Charlesa Baudelaire’a. Zapewne dlatego, że w epoce wiktoriańskiej, w połowie dziewiętnastego wieku, była jednym z pierwszych poważnych studiów nad zjawiskami nadprzyrodzonymi.
Ten żywy zbiór upiornych szkiców i anegdot był wiktoriańskim bestsellerem i najpopularniejszym dziełem Crowe. Szesnaście wydań ukazało się w ciągu sześciu lat! Autorka opisuje w książce liczne przypadki zjawisk paranormalnych o rozmaitej naturze. Przytaczane przez nią świadectwa o duchach, upiorach, sobowtórach (doppelgängerach), palingenezach (reinkarnacjach), halucynacjach, transach, przeczuciach, nawiedzonych domostwach, widmowych światłach, niemieckich poltergeistach, czy sennych wizjach dotyczących przyszłości poszczególnych osób i społeczności są dobrze udokumentowane, żeby żaden czytelnik nie miał wątpliwości, że są one czymś więcej niż fantazją, wytworem wyobraźni, zmyśleniem, zbiegiem okoliczności czy nadzwyczajną serią przypadków. To właśnie te świadectwa stanowią istotną, najważniejszą treść książki, a ich lektura nawet dzisiaj przyprawia o zimne dreszcze.
Historie zawarte w książce przeplatają się z własnymi interpretacjami i komentarzami Crowe, która dość ostro atakuje sceptycyzm myśli oświeceniowej i ortodoksyjne kanony religii. Zamiast tego Crowe stara się ze swadą ożywić poczucie cudowności i znaczenie tajemnicy w życiu każdego człowieka, podkreślając ważną rolę towarzyszących nam na co dzień zjawisk nadprzyrodzonych, psychicznych przeczuć, upiorów, sobowtórów, zjaw i wyobrażeń o życiu pozagrobowym. Barwne opowieści Crowe napisane są z wielką energią i wyobraźnią. Z ręką na sercu można powiedzieć, że książka Catherine Crowe po stu siedemdziesięciu pięciu latach od pierwszego wydania przetrzymała próbę czasu, a zapisane w niej zdarzenia nie wyblakły i nie uleciały jak… duchy! W dwudziestym stuleciu książka pokryła się bibliotecznym kurzem, lecz wznowiona w Anglii w roku 2000 stała się po raz kolejny bestsellerem i ponownie przeżywa renesans na światowych rynkach księgarskich.
KONKURS CZYTELNICZY
Dzięki uprzejmości Zysk i S-ka Wydawnictwa (www.zysk.com.pl) ogłaszamy dla Czytelników portalu LADY’S CLUB konkurs, w którym można zdobyć 2 egzemplarze książki Catherine Crowe„Nocna strona natury albo duchy, widma i zjawy” (ang. oryg. „The Night Side of Nature”). Otrzymają je ci z Państwa, którzy pierwsi odpowiedzą na pytanie: Catherine Crowe określała siebie jako uczennicę wybitnego frenologa. O kogo chodziło i czym była frenologia? Odpowiedzi wysyłajcie na adres: redakcja@ladysclub-magazyn.pl.
REGULAMIN
1. Nagrodę w konkursie stanowią 2 egzemplarze książki Catherine Crowe „Nocna strona natury albo duchy, widma i zjawy”, ufundowane przez Zysk i S-ka Wydawnictwo.
2. Rozdanie przewiduje 2 zwycięzców – każdy z nich otrzyma po jednym egzemplarzu książki.
3. Rozdanie trwa od 19 kwietnia 2023 roku do wyczerpania nagród.
4. Do rozdania można zgłosić się tylko raz.
5. Zadanie polega na nadesłaniu odpowiedzi na pytanie: Catherine Crowe określała siebie jako uczennicę wybitnego frenologa. O kogo chodziło i czym była frenologia?
6. Spośród nadesłanych odpowiedzi redakcja wyłoni 2 zwycięzców.
7. Wyniki zostaną ogłoszone pod informacją o książce na portalu LADY’S CLUB w sekwencji PAN BOOK.
8. Zwycięzcy mają 3 dni na przesłanie na adres redakcja@ladysclub-magazyn.pl swoich danych do wysyłki nagrody drogą pocztową; w przypadku braku takiej informacji w wyznaczonym czasie zostanie wybrana kolejna osoba.
ROZWIĄZANIE KONKURSU. Pytanie: Catherine Crowe określała siebie jako uczennicę wybitnego frenologa. O kogo chodziło i czym była frenologia? Odpowiedź. Catherine Crowe przez współczesnych określana była jako „miłośniczka duchów”. Napisała serię powieści i artykułów odnoszących się do zjawisk nadprzyrodzonych, a w 1848 roku opublikowała „Nocną stronę natury” („The Night Side of Nature”). Ta książka dotyczy, jak stwierdziliśmy w recenzji, takich tematów, jak mesmeryzm, parapsychologia, poltergeisty czy frenologia. Pisarka sama siebie określała jako uczennicę George’a Combe’a, ówczesnego „wybitnego” frenologa. Combe (1788-1858) był szkockim prawnikiem i rzecznikiem ruchu frenologicznego przez ponad 20 lat. Założył Towarzystwo Frenologiczne w Edynburgu (w 1820 roku) i napisał studium „The Constitution of Man” (1828). Od 1833 roku energicznie, przez wszystkie swoje późniejsze lata, promował frenologię na arenie międzynarodowej, chociaż wielu uczonych już wtedy potępiało tę rzekomą wiedzę jako „gruntowną szarlatanerię od początku do końca”. Współcześnie frenologia uznawana jest za pseudonaukę. Przeprowadzane przez frenologów w XVIII i XIX wieku badania czaszek i wnioski wysuwane na tej podstawie były subiektywne i „potwierdzały” wiele istniejących wówczas stereotypów płciowych i rasowych. Ta teoria neuropsychologiczna, że kora mózgu jest podzielona na odrębne ośrodki, z których każdy zapewnia fizykalne podstawy zjawisk psychicznych, nie została potwierdzona naukowo. Kształt czaszki nie ma związku ze zdolnościami intelektualnymi, cechami charakteru czy talentami muzycznymi. Książki otrzymują: 1) Joanna Gorzelnik, Janowice Wielkie; 2) Daniel Burski, Wrocław. GRATULUJEMY! (wpis z 24 kwietnia 2023)
